Moeder: “Mijn 16 -jarige dochter wil een tatoeage. Ze denkt nu aan een tekening die de band kan symboliseren met haar stiefmoeder. Ik hou van mijn dochter en op haar stiefmoeder en ik begrijp haar wens om hun relatie te bevestigen, waar het bloedVerbinding ontbreekt, met iets definitief. Ik hou gewoon niet van tatoeages.de beslissing voor haar. Ik doe het goed?” Wilt u een dilemma in het onderwijs presenteren? Stuur uw vraag of reacties op raisednrc.nl Begeleiden en bespreken Susan Branje: “Hoe positief dat je dochter de band wil bevestigen en ratificeren met haar stiefmoeder en dat je er zo begrijpt. Kinderen vragen niet om een scheiding, of nieuwe partners van hun ouders.Wees nadelig voor ontwikkeling, vooral als de wederzijdse relaties zo hot zijn. "De manier waarop je dochter de band wil bevestigen, is vrij drastisch. We hebben gebruikt om een sieraad te geven, tegenwoordig is een tatoeage normaal. Van de leeftijd van 16, kinderen hebben geen toestemming meer nodig van hun ouders om een tatoeage te hebben.Verbieden heeft geen zin. Dat betekent niet dat u uw dochter niet hoeft te begeleiden in haar keuze. "Je zou kunnen bespreken wat ze met je dochter wil zeggen, welk teken denkt ze? Wat vind ze leuk? Hoe specifiek verwijst dat naar haar stiefmoeder? En heeft je dochter ook haar stiefmoeder bij haar beslissing betrokken? "Het is ook goed om de mogelijke gevolgen van een tatoeage te bespreken op een plek die je niet kunt dekken. Hoe groot wordt de tatoeage en waar wil ze het op haar lichaam zetten? "Je kunt vermelden dat relaties het risico lopen om te eindigen, en dat je dochter kan overwegen om een neutraal bord te kiezen, of een locatie die mogelijk kan worden behandeld." Het eens zijn BAS -levering: “Een andere output was een manier in tijd waarmee de volgende generatie afstand nam van vorige. Het lange haar van de jaren van zestig dagen was een doorn in het oog. Dat leidde vaak tot conflictenEr is absoluut geen sprake van een dergelijk vertrek. En deze moeder wil de beslissing aan haar dochter overlaten. Ze kan ook de overwegingen van haar dochter volgen. Ze houdt gewoon niet echt van tatoeages. "In dagelijkse tv -talkshows zijn tatoeages tegenwoordig reguliere onderwerpen van een gesprek., maar er is een onomkeerbare schade aan het lichaam. Er zijn mensen die al bezwaar maken tegen holtes in oren. Voor velen behoren tatoeages niet tot "onze soort mensen". Los een tatoeage op een verborgen plek op het lichaam onderstreept deze ambivalenties. "Voor je dochter is de onomkeerbaarheid van een dergelijk teken de reden dat ze voor deze vorm kiest, en niet voor een niet meer sieraden. Met dit wil ze haar eeuwige liefde voor haar stiefmoeder vastleggen. Ze vraagt je eigenlijk: kan: kanJe bent het eens met dat teken van liefde? Er lijkt weinig in de weg te staan om het eens te zijn met de tatoeage van haar dochter. De plaats, de grootte, zichtbaarheid zijn waarschijnlijk punten van verdere overweging. " Susan Branje is hoogleraar ontwikkeling en socialisatie in adolescentie aan de Utrecht University.Bas levering is voormalige pedagogie voor voormalige lector. Gotopnews.com